Op een zonnige maar o zo koude winterse dag parkeer ik mijn fiets op de Pepperbrug. Mijn bestemming is het te schattige hoekpand aan de Rapenburgwal waar restaurant Gebr. Hartering al jaren gevestigd zit. Ik heb afgesproken met de broers Hartering, Niek en Paul Hartering, om te kletsen over mijn favoriete onderwerp ehhh eten dus…
Te cute restaurant
Het hoekje op de Peperstraat is sowieso al eentje om verliefd op te worden. Het is zo bijzonder karaktervol, de glas in lood ramen, houten kozijnen en lambrisering helpen hierbij. En het stralende weer van vandaag doet er een schepje bovenop. Ik bracht jaren geleden een avond door bij restaurant Gebr. Hartering. Aan een tafeltje op de stoep en ik was meteen verkocht. Het was duidelijk dat dit restaurant niet zoals andere zaken is. Gebr. Hartering is zo’n zaak dat lekker zijn eigen ding doet en dat ook nog een verdraaid goed doet. Hoe ze dat doen? Dat hoor ik dus vandaag van Niek en Paul.
De gebroeders Hartering
De broers zijn al druk met de voorbereidingen van de avond als ik binnenstap. Dozen wijn uitpakken, reserveringen aannemen, dat soort dingen. Maar al snel zitten we aan een tafeltje aan het raam en mag ik ze aan de tand voelen.
De mannen schelen 1,5 jaar. Paul is verantwoordelijk voor het keukendeel en Niek doet de voorkant. ‘Twee broers, dat was vast veel strijd toen jullie klein waren.’ De mannen kijken elkaar aan: ‘Nee eigenlijk niet, we hebben nooit zoveel met elkaar gestreden toen we klein waren.’ Wat dan wel? ‘Er werd vroeger thuis wel veel gekookt. Het goed en lekker eten zat er bij ons al vroeg in.’
De making of Gebr Hartering
Dus de horeca in was niet zo vreemd toch? Nou niet perse. Paul ging inderdaad de keuken in, maar Niek had toen ze hun eigen zaak begonnen bijna geen ervaring in de horeca. Paul begon bij Van der Valk, sterker nog, hij heeft zelfs een tatoeage van een valk op zijn arm laten zetten. Op een gegeven moment kookte hij ergens waar hij niet zo goed weg is gegaan. En hij besloot voor zichzelf dat hij twee keuzes had: Of iets heel anders gaan doen of voor zichzelf beginnen. Toevallig stond broer Niek voor net zo’n cross road. Ze besloten samen iets te gaan doen. Probleem was dat het 2011 was en het crisis was, dus de banken stonden niet bepaald te poppelen om leningen te verstrekken. Aan de andere kant bracht de crisis het voordeel dat de huurder van het pand op de Peperstraat ervan af wilde. Via via stuitten ze op dit hoekpand en besloten de sprong in het diepe te wagen.
Met zo min mogelijk middelen dat wel. Paul: ‘We deden alles zelf. Beetje timmeren etc.’ ‘De gasten vonden het charmant, maar wij waren er zelf helemaal klaar mee. Dus we hebben laatst alles vernieuwd.
Je eigen kookstijl vinden
‘Na vijf jaar Gebr Hartering kon ik pas echt zeggen dat ik tevreden ben. Ik kan nu eindelijk zeggen dat ik blij ben met wat er uit de keuken komt.’ Aldus Niek. Paul: ‘Het is in het begin zoeken naar je eigen identiteit. Ik heb bij Merkelbach in de keuken gestaan. En je enige referentiekader is wat je hebt geleerd, dus dat doe je dan maar. Gaandeweg heb ik mijn eigen kookstijl weten te vinden. Logische vraag is dan wat is jullie kookstijl?
Wij serveren écht eten
‘Pff dat is zo lastig te definiëren,’ zegt Niek. ‘We koken echt eten. Met maar een paar componenten. Dus geen toefjes en gelletjes om dingen te verbloemen. Soms serveren we gewoon een heel stuk vlees of vis maar dan deze is dan wel echt goed bereid.’ De gebroerders Hartering doen niet aan trends. Ze houden ze wel in de gaten zodat ze weten wat juist niet te doen. Paul: ‘We lachen er juist om. Zoals de anjouduif, een typisch sterrenzaken ding.’ Waarom denken jullie dat dit zo is,’wil ik weten. ‘Geen idee, waarschijnlijk vanwege de perfecte portionering.
De kick
Het is duidelijk dat de mannen houden van wat ze doen en ze zijn er ook nog eens goed in. Dat is waarschijnlijk de reden dat veel gasten terug blijven komen. De mannen:’Het gaafst vind ik het als er toeristen binnenkomen lopen die op zoek zijn naar een plek om hun buik te vullen en nul verwachting hebben van de avond. Als ze dan weg gaan en duidelijk een te gekke avond hebben gehad is dat zo onwijs kicken.’
Gebr Hartering en de toekomst
En wat nu? ‘Dit blijven doen en blijven verbeteren. Nooit tevreden zijn en steeds beter worden. Oh en meer vrije tijd voor het gezin.’
Favoriete restaurant in Amsterdam?
‘Rijsel is onze ultieme favoriet (en ik deel hun mening).’ ‘Ze doen het gewoon zo goed.’ Paul: Als ik uit mijn werk kom ga ik toch vaak even langs voor een bordje.’ Niek: ‘Ik woon in Oost en als ik via een hele gekke omweg fiets kom ik langs Rijsel.’
De gezichten achter Gebr. Hartering
En nu komt het leukste deel: Poseren voor de foto. ‘Ga even een tree lager staan,’ zegt Paul tegen zijn broer. ‘Dan zijn we even lang.’
Gebr. Hartering
Peperstraat 10
Amsterdam Centrum
Diner | fijn terras
Openingstijden:
Maandag tot en met zondag van 18.00 uur tot 0.00 uur
[mapsmarker marker=”4″]
Tags: Restaurant in Amsterdam centrum | gegarandeerd goed uit eten | echt eten | stoer voer | uit eten zonder poespas